"Kle, kle boćku, kle, kle. Witaj nam bocianie." Kajtek w bibliotece

Mieliśmy dziś przyjemność gościć uczniów kl. 3 Szkoły Podstawowej nr 25 w Olsztynie. Dzieci odważnie pochwaliły się, że śmiało można z nimi dyskutować o książkach ponieważ deklarowały, że chętnie czytają nie tylko lektury szkolne. Dwa razy nie musiały nam tego powtarzać. Rozmowy o książkach możemy prowadzić nawet przez sen. Kto wie czy tak nie jest… 😁😉 Postanowiłyśmy zapytać o książkę, którą czytały w ostatnim czasie i okazało się, że były to „Kajtkowe przygody”  Marii Kownackiej. Odświeżyliśmy sobie pamięć czytając rozdział „Z bocianiego gniazda na podwórko jazda”, w którym Kajtkowi zaczyna dokuczać jesienna pogoda. Bez kokieterii stwierdzamy, że dzieci faktycznie są oczytane. Choć znalazło się kilka faktów z bocianiego życia, którymi udało nam się je zaskoczyć. Między innymi, że przeciętny bocian sięga Adamowi do ucha, a rozpiętość bocianich skrzydeł jest ponad metr dłuższa niż rozłożone ręce Marcela. Było mnóstwo ciekawostek przemyconych w zabawie. Nie zabrakło zgadywanek i zagadek, które dzieci uwielbiają najbardziej. Była teatralna interpretacja tekstu o jesieni, w trakcie której wyobraźnia naszych gości puściła wodze. Biblioteka zawirowała w rytm scenicznych ruchów młodych aktorek  i aktorów. Było miło, sympatycznie i wesoło, a na koniec zrobiło się również słodko, ponieważ w podziękowaniu dostałyśmy pyszny czekoladowy podarek. Same sobie zazdrościmy takich poranków. Najpierw przesympatyczne spotkanie, a następnie kawa i pycha ciacho z czekoladą! 😍😋

 

 

 

 

 

 

 

 

 

W dniu premiery recenzujemy "Śmierć nie ucieknie" Przemysława Borkowskiego

"Śmierć nie ucieknie” - przeczytałam, obiecałam, sumuję. Przyznam, że siadając do lektury, do nadrobienia miałam również część pierwszą - „Rytuał łowcy”. Zależało mi, żeby główną bohaterkę prokurator Gabrielę Seredyńską poznać od początku serii. Nie było to łatwe zadanie. Wciąż miałam potężnego focha na Przemysława Borkowskiego za brak kolejnej części z psychologiem Zygmuntem Rozłuckim w roli głównej. Tamtą serię czytało mi się bardzo dobrze. Wszystko grało. Główny bohater mężczyzna, ja kobieta. On inteligenty z poharataną psychiką, ja istota o miękkim serduszku. On niepokorny i wpadający w kłopoty, ja cierpliwa i uzbrojona w apteczkę z plasterkami. Do tego lokalsi - z Olsztyna. Czytałam i wiedziałam, że gdyby nie mąż i dzieci w domu i gdyby nie mikro fakt, że on jest wymyślony to to się mogło udać! Zamiast ukradkowych wieczorów z Zygim, zaczęłam spotkania z Seredyńską. To trochę tak, jakbym oglądała „Szklaną Pułapkę” z tymi plasterkami pod pachą, żeby pochuchać na kuku i opatrzyć rany dzielnego Bruce’a Willis’a z zawadiackim spojrzeniem łobuza i nagle wymieniliby mi go na Angelinę Jolie o pełnych wargach. Nietrudno się domyślić, że mimo piękna i odwagi z przyczyn oczywistych nie miało szans między nami zaiskrzyć. Ona - Seredyńska też z problemami z przeszłości (punkt za wadę), ale... młoda, mądra, piękna, rudowłosa i szczupła(!). Za dużo tych dobrodziejstw jak na jedną kobietę! Nie było szans na chemię między nami. Kunszt autora uratował sytuację. Książkę łyknęłam w dwa wieczory. Akcja ciekawa, przyjemne dialogi, bez zbędnych opisów i lania wody, wyraziści bohaterowie. To wszystko sprawiło, że chęć wyjaśnienia zagadki wyłączyła mnie na chwilę z życia rodzinnego. Nic dziwnego, że natychmiast po „Rytuale łowcy” na tapetę wrzuciłam „Śmierć nie ucieknie”. Do Gabryśki zdążyłam się nawet przyzwyczaić i już nieco delikatniej drgała mi lewa powieka, gdy czytałam, że jest zarobiona i z tego powodu chudnie. Też mam młyn i najwidoczniej zepsutą wagę w domu. Trzeba jej oddać, że w tej historii się działo. Faktycznie była styrana. Trafiła na sprawę z pierwszych stron gazet i wszystkie oczy zwróciły się na nią. Wiadomo jak się pracuje, gdy wszyscy dokoła patrzą nam na ręce… Akcja zaczyna się od pierwszych stron. Od początku czytelnik zostaje wkręcony w spiralę niewiadomych. Ja to bardzo lubię. Moim skromnym zdaniem dobra książka to ta, która pochłania do tego stopnia, że zaczynam unikać zerkania na zegarek, a każdy kolejny rozdział jest tym „ostatnim na dziś”. Autor ma cenną umiejętność omotania czytelnika obrazami kolejnych postaci nakreślonymi w taki sposób, że właściwie z każdym kolejnym rozdziałem jest więcej znaków zapytania. Gdy utwierdzałam się w przekonaniu, że ten dobry jest na pewno dobry, a ta zła serio jest zła akcja robiła zwrot o 180 stopni i cała moja detektywistyczna dedukcja szła psu pod ogon. Znów nie miałam pojęcia kto jest niespełna rozumu. On, ona czy może ja? Niby od początku wiadomo, że akcja osnuta jest wokół nieprzepracowanego problemu z przeszłości, który eskaluje z biegiem lat, ale skala i rodzaj tego co serwuje nam autor na koniec zaskakuje. Czy warto sięgnąć po kontynuację przygód Seredyńskiej? Zdecydowanie tak. Moim zdaniem jest ona lepsza od części pierwszej. Ciekawsza fabuła, która intryguje i nie pozwala odłożyć książki mimo jęków dobiegających znad poduszki obok, że światło lampki razi i że za kilka godzin trzeba przecież wstać do pracy!

Aleksandra Janicka

Jesienna wichura w bibliotecznych murach 🍃🍂

Odwiedzili nas uczniowie 3 klasy Szkoły Podstawowej 25 w Olsztynie. Kolorowa jesień zawitała za oknami, więc postanowiliśmy przypomnieć sobie jak ta pora roku wygląda w innej scenerii niż miejska. Dzieci wysłuchały książki pt.: „Jesień” Katarzyny Moryc, ale przedstawionej w nieco inny sposób. Postanowiłyśmy wykorzystać teatrzyk kamishibai i zobrazować treść książki za pomocą kolorowych jesiennych planszy. Były zagadki, konkursy, zabawy i całe mnóstwo radości i śmiechu, a wszystko okraszone szczyptą informacji i nauki o obecnie panującej porze roku. Musimy przyznać, że poziom wiedzy naszych gości okazał się naprawdę wysoki dodając do niego niezwykle pozytywne usposobienie grupy i Pań uzyskaliśmy przepis na sympatyczny start dnia.

 

Nasze zadanie - recenzowanie 📚📖✍😍

Niespodzianka! 

 

Dzięki uprzejmości Wydawnictwa Poznańskiego dostałyśmy przedpremierowo jeszcze cieplutki, pachnący drukiem egzemplarz powieści Przemysława Borkowskiego pt.: „Śmierć nie ucieknie”. Przed nami pracowity weekend. Obiecałyśmy, że nakreślimy kilka zdań natychmiast po lekturze i mamy zamiar dotrzymać danego słowa. Jeżeli jesteście ciekawi czy kolejna powieść z prokurator Gabrielą Seredyńską przypadnie nam do gustu śledźcie nas uważnie! Teraz wybaczcie, idziemy zaparzyć duży dzbanek herbaty i do roboty.