Wacław Sobaszek, współtwórca Teatru Węgajty, został uhonorowany Nagrodą Literacką Warmii i Mazur „Wawrzyn 2020” za książkę „Spiski życiowe”. Nagrodzona pozycja literacka to zbiór tekstów pisanych przez autora na przestrzeni kilkudziesięciu lat. Zapiski dotyczą rozważań na temat codziennego życia na warmińskiej wsi i działalności Teatru Węgajty, którego Wacław Sobaszek jest współzałożycielem (razem z żoną Erdmute). Książka łączy w sobie formę dziennika, fragmenty są reportażem, znajdują się w nim także wiersze.
O książce:
Spiski życiowe Wacława Sobaszka to subtelna, wielowątkowa, intymna opowieść o Teatrze Węgajty i o jego twórcy. Spisana w formie bieżących notatek. (…) Najkrócej o Węgajtach? Mądrze się ogląda ich spektakle, świetnie się czyta Spiski. Podziwia szlak życia. (Krzysztof Gedroyć )
„Spiski życiowe. Dziennik węgajcki 1982-2020” to zbiór tekstów pisanych przez reżysera i współzałożyciela Teatru Węgajty – Wacława Sobaszka. Dziennik stanowi cenny zapis rozważań autora na temat codziennego życia na warmińskiej wsi Węgajty oraz podejmowanych działań teatralnych – począwszy od interdyscyplinarnej Placówki Twórczo-Badawczej „Pracownia” w Olsztynie, poprzez utworzenie Teatru Wiejskiego Węgajty, jego przeobrażenia i dokonania. Dziennik składa się z trzech części (Spiski życiowe, Nawóz, Interregnum) oraz trzech aneksów (Budowanie miejsca, Quico Bello, Rzecz o Krzysztofie Łepkowskim). Dodatkowo został wzbogacony wstępem Teatr Węgajty w dzienniku Wacława Sobaszka (Joanny Kocemby-Żebrowskiej), posłowiem Spiski i zapiski Wacława Sobaszka (prof. Wojciecha Dudzika), komentarzami redakcyjnymi poszerzającymi wiedzę czytelników na temat lektur, inspiracji i aktywności teatralno-społecznych Wacława Sobaszka, a także indeksem nazwisk, indeksem rzeczowym oraz bibliografią (redakcja naukowa dr Justyny Biernat i Joanny Kocemby-Żebrowskiej). Wysoka jakość literacka Dziennika, a także jego istotność w myśleniu o polskim teatrze kontrkultury z pewnością będzie atrakcyjna dla szerokiego grona odbiorców. Publikacja zawiera bogatą szatę ilustracyjną: grafiki Anny Drońskiej oraz fotografie z komentarzami artysty, dzięki czemu opowieści Sobaszka zyskują cenny wymiar wizualny. Nad warstwą graficzną książki czuwała łódzka artystka Agnieszka Kowalska-Owczarek. (Joanna Kocemba-Żebrowska)
“Książkę tę bezwzględnie należy opublikować – jest ważna nie tylko z uwagi na to, że napisana została przez człowieka o niezwykłej osobowości, inwencji i wrażliwości. […] Jej znaczenie jest szczególne także dlatego, że w neoliberalnym świecie kalkulacji zysków i strat, świecie ukierunkowanym na dobrobyt, zdominowanym przez podejście komercyjne i charakteryzującym się nadmiarem bodźców, książka ta przypomina o innym wymiarze człowieczeństwa, o dobrostanie (własnym i innych), czyli o swoistej ekologii istnienia”. (Grzegorz Ziółkowski)