Polska Moja Ojczyzna

    Odwiedziły nas dziś maluszki z przedszkola Urwis. Po wydłużonym weekendzie dotarły do biblioteki wypoczęte i pełne energii. Zapytaliśmy czy dzieciaki wiedzą dlaczego w ten poniedziałek - 11 listopada mogły zostać w domach i co takiego świętowaliśmy wszyscy. 3-latki doskonale poradziły sobie z odpowiedzią tłumacząc nam, że wczoraj było święto "Polskiej Ziemi". Jest w tym sporo logiki. 101 lat temu Polska odzyskała Niepodległość i do dziś dnia możemy cieszyć się wolnością będąc mieszkańcami polskiej ziemi. Obejrzeliśmy filmik pt.: „Polskie Symbole Narodowe” zrealizowany przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie. Sprawdziliśmy ile dokładnie maluchy wiedzą o fladze, godle i hymnie. Pomogła nam w tym lektura wierszy autorstwa Patrycji Wojtkowiak-Skóry z książki pt.: „Poznaję Polskę wiersze o Polsce”. Ośmieleni sporym poziomem wiedzy dzieciaków zapytaliśmy czy rozumieją co mamy na myśli, gdy mówimy o kimś, że jest patriotą. Odpowiedzi padały różne, dlatego postanowiliśmy uzupełnić wiedzę naszych gości. Książka Joanny Olech „Kto ty jesteś?” idealnie pomogła nam w tym zadaniu. Po solidnej dawce wiedzy dzieciaki ujawniły swoje zdolności plastyczne tworząc jak to same określiły "Polską Ziemię w kolorach flagi". Musimy przyznać, że mimo młodego wieku naszych gości prace zostały wykonane pierwszorzędnie. Sprawdziliśmy zatem czy jak na prawdziwych polaków i zdeklarowanych patriotów maluchy mają w sobie wystarczająco dużo odwagi tak charakterystycznej dla nas Słowian. Dzieci musiały nurkując w tunelu przypłynąć Wisłę bez strachu. Wszystkim udała się ta sztuka, ba nawet razy 2! ;) Rozochocone maluchy postanowiły sprawdzić swoje pływackie umiejętności na szerszej wodzie. Wisła nieco nam się rozciągnęła, a szczęśliwe maluchy nurkowały kolejno w jej toń chowając się pod chustą - na przemian chłopcy i dziewczęta. Na koniec naszego spotkania przedszkolaki dumnie odśpiewały hymn, który w majestatycznym wykonaniu 3-latków zabrzmiał wyjątkowo uroczo i wzruszająco.  

Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy

Spotkaliśmy się dziś z grupą dzieci z Zespołu Placówek Edukacyjnych. Ponieważ zbliżający się weekend przedłuży nam się nieco za sprawą nadchodzącego Święta, postanowiliśmy sprawdzić czy dzieci wiedzą co jest przyczyną wydłużonej laby. Grupa doskonale poradziła sobie z pytaniem jaka ważna data zbliża się w kalendarzu. Postanowiliśmy porozmawiać o Polsce, o symbolach narodowych, o naszej stolicy i wszystkim co związane jest z 11 listopada czyli Świętem Niepodległości . Dzieci obejrzały film pt.: „Polskie Symbole Narodowe” zrealizowany przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie. Doskonałym uzupełnieniem tematu okazała się lektura autorstwa Patrycji Wojtkowiak-Skóry pt.: „Poznaję Polskę wiersze o Polsce”. Dzieci wysłuchały Legendy o Warsie i Sawie. Chętnie i bezbłędnie pokazały na mapie Warszawę. Olsztyn wskazany według naszych gości przeniósł się w okolice Białegostoku. Wybaczamy im ten błąd, gdyż chwilę później wykazały silny lokalny patriotyzm wskazując Łynę jako największą rzekę Polski  :) Test wiedzy o naszym kraju - prawda/fałsz wypadł już zupełnie bezbłędnie. Równie fantastycznie poradziły sobie z odwzorowaniem konturu Polski na naszym bibliotecznym parkiecie za pomocą sznurka. Wybrane grupy sumiennie przyłożyły do dokładnego odzwierciedlenia konkretnej granicy. Skoro za dni kilka obchodzić będziemy Święto Narodowe postanowiliśmy wykonać kotyliony, kotyliony – muchy. Na koniec spotkania dzieci w pełnym majestacie odśpiewały z akompaniamentem gitary hymn narodowy. Trzeba przyznać, że zrobiło się wyjątkowo wzruszająco, gdy z ust 6-latków z powagą i majestatem usłyszeliśmy pełne wiary "Jeszcze Polska nie zginęła, póki my żyjemy!" Jeszcze większą radością napawa nas fakt, że dzieciaki wychodziły od nas szczęśliwe, dumnie prężąc młode piersi przyozdobione barwami narodowymi.

Jesienna wichura w bibliotece

Każdy kroczący dziś rano do pracy, szkoły czy przedszkola nie miał wątpliwości, że jesień nastała już na dobre. Smutna deszczowa pogoda nie zniechęciła jednak grupy żwawych dzieciaków z Przedszkola Miejskiego 31 przed wizytą w naszej bibliotece. Postanowiliśmy porozmawiać o obecnej porze roku. Dzieci z zaciekawieniem wysłuchały lektury autorstwa Katarzyny Moryc pt.: „Jesień” z serii Pory roku krok po kroku. Przedszkolaki trafnie odpowiedziały na wszystkie zagadki i quizy związane z jesienią. Pomyśleliśmy, że fakt iż za oknami panuje deszczowa aura, nie powstrzyma nas od wybrania się wspólnie z przedszkolakami na spacer do lasu. Zrobiliśmy to jak na czytelników bajek przystało używając naszej wyobraźni. Było wesoło, choć momentami strasznie. Zabawy przy dźwiękach gitary przerywane były salwami ryków dzikich zwierząt. Spotkaliśmy bowiem niedźwiedzie, wilki, dziki, zające, jeże a nawet leśne wiewiórki. Przedszkolaki fantastycznie poradziły sobie ze zobrazowaniem jesiennej aury za pomocą gestów. Trzeba przyznać, że trafili nam się goście pełni zapału, werwy i chęci do szaleństw na bibliotecznym parkiecie. Zdecydowanie najwięcej energii dzieci włożyły w zabawę w jesienną wichurę z chustą animacyjną. Wiatr, który rozprzestrzenił się po naszej bibliotece porywał kolejno dziewczynki i chłopaków. Porozrzucał liście w każdy kąt naszej filii. Na szczęście po jesiennej wichurze nasze książki pozostały na swoim miejscu.  

Jesienią w lesie echo dzieci się niesie

    Wybraliśmy się dziś z dzieciakami z Przedszkola Miejskiego 32 na jesienny spacer do lasu. Wszystko odbyło się bez szwanku dla naszych dojrzałych czytelników. Nie musieliśmy zamykać biblioteki, ponieważ jesienny leśny klimat zapanował u nas, na miejscu, za sprawą lektury Wioli Wołoszyn pt.: „ Jano i Wito w lesie”.  Książka w fantastyczny sposób przeniosła nas w świat zwierząt. Dzieci z zapałem naśladowały dźwięki stworzeń żyjących w lesie. Biblioteka na czas zajęć z przedszkolakami przeistoczyła się w prawdziwą puszczę. Maluchy chętnie przeobrażały się na naszą prośbę w konkretne leśne zwierzęta. Poziom wyobraźni naszych młodych gości bardzo nas zaskoczył. Jak daleko sięga ich imaginacja przekonaliśmy się ogrywając pantomimę pt.: „ Jesienna opowieść”. Przedstawienie przeszło nasze najśmielsze oczekiwania biorąc pod uwagę bardzo młody wiek naszych gości. Spacerowaliśmy jesienną porą, nie mogło więc zabraknąć zawieruchy z liści. Które dziecko przejdzie obojętne wobec dywanu rozpostartego z suchych jesiennych liści? Otóż, my jeszcze takiego nie spotkaliśmy :)