Co się odwlecze, to nie uciecze

     Los się w końcu do nas uśmiechnął i dziś mieliśmy okazję poznać grupę przedszkolaków z Zespołu Placówek Edukacyjnych. Umawialiśmy się jeszcze przed Świętem Niepodległości. Niestety plany, jak wszyscy dobrze wiemy, czasem różnią się od rzeczywistości nie koniecznie z naszej winy. Udało się. Dziś nic już nie stanęło nam na przeszkodzie by spędzić razem czas w naszej bibliotece i porozmawiać o Polsce. Temat aktualny nie tylko w listopadzie. Prawdziwy patriota o swoim kraju rozmawia zawsze, wszędzie i chętnie. Czy nasi mali goście okazali się patriotami? Oczywiście, że tak. Chętnie podjęli wątek niepodległościowych zajęć. Wytłumaczyli nam co dokładnie świętujemy 11 listopada. „Wolność proszę pani” – padła zgrabna odpowiedź. Dzieci z uwagą obejrzały film pt.: „Polskie Symbole Narodowe” zrealizowany przez Instytut Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie. Wiadomości o godle, fladze i hymnie uzupełniliśmy lekturą autorstwa Patrycji Wojtkowiak-Skóry pt.: „Poznaję Polskę wiersze o Polsce”. Dzieci wysłuchały także książki Joanny Olech „Kto ty jesteś?” i potwierdziły, że zgodnie z jej treścią większość z nich pretenduje do miana patrioty, który jest miły, uczynny, pomocny, życzliwy i przede wszystkim odważny! Sprawdziliśmy czy przedszkolaki mówią prawdę, czy jedynie krygują się na bohaterów. Nasz kolorowy tunel zamienił się w wartki nurt Wisły, każde dziecko miało okazję zanurkować i spróbować przepłynąć całą długość tunelu. Wszyscy skorzystali z okazji nie okazując krztyny strachu. Następnie chusta zamieniła się w spienioną toń Warty i znów wszyscy mieli ochotę na susy pod wodę. Jednakowo śmiali byli zarówno panowie jak i młode panie. Skoro zweryfikowaliśmy i potwierdziliśmy, że odwiedzili nas odważni patrioci z krwi i kości, pozostało nam podkreślić ten fakt odpowiednim dodatkiem. Własnoręcznie wykonane muchy dla Panów, a kokardy dla Pań okazały się strzałem w dziesiątkę. Dzieci, przyozdobione biało czerwonymi nietuzinkowymi kotylionami, dumnie odśpiewały przy akompaniamencie gitary hymn Polski, by następnie skrzętnie schować swoje patriotyczne ozdoby pod kurtki chroniąc je przed deszczem, który postanowił odprowadzić grupę do przedszkola. 

Tajemniczy nocny gość

Kolejny dzień celebracji pluszowego święta. Dziś w nocy w naszej bibliotece zadziała się magia niczym z powieści o olsztyńskim Czytusiu i jeden z Miśków wyskoczył z książki wprost na biblioteczny regał. Wszystko ku uciesze odwiedzających nas dzieci z Zespołu Placówek Edukacyjnych, które miały okazję zaprzyjaźnić się z nim podczas dzisiejszego spotkania. Poznaliśmy również Misia Uszatka czytając opowieść o nim autorstwa Czesława Janczarskiego pt.: „Przygody i wędrówki Misia Uszatka”. Nic więc dziwnego, że dzieci próbowały doszukać się oklapniętego uszka u naszego bibliotecznego gościa. Okazało się, że ten Misio zamiast charakterystycznego uszka ma inny znak rozpoznawczy, który zgubił wyskakując z książki – muszkę. Zaczęliśmy się zastanawiać czy jest to Pan, czy Pani, ponieważ kokarda  wg dzieci wędrowała zarówno na szyję jako typowo męski dodatek – mucha, ale niektóre dzieci przypinały ją na głowę tworząc piękną opaskę. Miś milczał jak zaklęty nie zdradzając nam absolutnie nic o sobie. Postanowiliśmy zatem wspólnymi siłami stworzyć mu kompana/kompankę. Dzieci rysowały portret kolejnego Misia zmieniając się po każdym dodanym elemencie. Śmiało można więc nazwać powstałe dzieło pracą zbiorową. Nie tylko Miś z regału spodobał się naszym gościom. Ich uwagę przyciągnęła cała grupa małych misiów – przedszkolaków. Ciągnie swój do swego, więc dzieci chętnie przystąpiły do zabawy z maluchami szalejąc z kolorową chustą. W bibliotece mimo jesiennej aury za oknem kolory mieniły się wesoło wprawiając wszystkich w radosny nastrój. Jak to jest być takim dużym stworem? Czy miś ma w życiu łatwo? Postanowiliśmy sprawdzić zakładając wielką rękawiczkę imitującą misiową łapę. Podnoszenie kolorowych patyczków, które normalnie nie stawni dla nikogo problemu, nagle okazało wymagającym sprawdzianem. Teraz już wiemy dlaczego Miś  powala całe drzewa, nie rozdrabniając się na zbieranie chrustu. :) Na koniec naszego spotkania dzieciaki nakarmiły misia miodem, by syty dotrwał do kolejnego spotkania z nimi.  

O kim myślisz dziś? Czyżby to był MIŚ

     Niebawem Święto uwielbiane przez wszystkich naszych małych gości. Już 25 listopada celebrować będziemy Światowy Dzień Pluszowego Misia. Któż z nas nie kochał swojego mięciutkiego przyjaciela z dzieciństwa? Czy jest ktoś, kto nie zna uczucia spokoju jakie oferuje pluszowy przytulas? Kochamy misie za to, że pomagały nam w walce z potworami, ciemnością, dziwnymi odgłosami spod łóżka i koiły nerwy po złym śnie. Zapytaliśmy naszych dzisiejszych gości – przedszkolaki z Przedszkola Specjalnego 11 czy również posiadają swojego ukochanego pluszaka. Oczywiście, że tak! Jeden jest biały drugi brązowy, ale każdy posiada magiczną moc. Każdy uspakaja i wycisza po dniu pełnym wrażeń. Na przykład takim, który w planach zakłada wycieczkę do biblioteki. W bibliotece bowiem nie ma nudy. Przeczytaliśmy bajkę Czesława Janczarskiego „Przygody i wędrówki Misia Uszatka”. Jak świętować to świętować koniecznie w rytm muzyki. Poruszaliśmy się przy dźwiękach wesołej melodii piosenki „Mój przyjaciel Miś”. Pomyśleliśmy, że ze spotkania z okazji święta misowego dnia dzieciaki nie powinny wychodzić od nas bez własnoręcznie wykonanego misia na pamiątkę. Papierowe miski wyszły naszym gościom jak prawdziwe. Mamy więc nadzieję, że teraz nad łóżkami przedszkolaków pojawią się dzisiejsi nowi przyjaciele i wspólnie z tymi pluszowymi będą przeganiać złe sny i humorki. 

Garść radości, szczytpa złości

     Dzisiejszy jesienny spacer do biblioteki można podsumować tytułem książki Wojciecha Kołyszko pt.: „Garść radości, szczypta złości”. Radość – który uczeń nie cieszy się na opcję zerwania się z lekcji? ;) Złość - ze względu na pogodę, która nam dziś towarzyszy. Wszyscy odwiedzający nas dziś uczniowie SP 34 w Olsztynie zgodzili się z nami w tej kwestii. Postanowiliśmy porozmawiać z nimi o emocjach. O radości, złości, smutku, strachu, wstydzie, zazdrości i wzruszeniu oraz wszystkich pozostałych uczuciach, których doświadczamy w naszym życiu. Wspomniana wyżej lektura idealnie wpisała się w dzisiejszy temat zajęć. Dzieci z zaciekawieniem wysłuchały książki, która w fantastyczny sposób tłumaczy młodym czytelnikom, że wszystkie wcześniej wspomniane stany są nam potrzebne. Obejrzeliśmy również film zrealizowany przez Fundację Uniwersytet Dzieci pt.: „ Jak wydobywa się emocje”. Po wysłuchaniu solidnej dawki informacji o uczuciach oraz sposobach ich okazywania dzieci z ochotą przeszły do zabawy z kostką emocji. Mieliśmy okazję obserwować nieskrywaną radość, złość do złudzenia przypominającą prawdziwą, czy smutek tak wiernie oddany, że aż nabraliśmy ochoty, by przytulić naszego aktora. Po zabawie ruchowej przyszedł czas na łamigłówki. Przeczytaliśmy naszym gościom wiersz pt.: „Co to są emocje?” pochodzący z książki Tadeusza Rossa pt.: „Emocje”. Zadaniem dzieci było zanotować jak najwięcej uczuć pojawiających się w trakcie lektury, a następnie jak najlepiej odzwierciedlić ich wyobrażenie na karcie emocji. Wszystkie grupy spisały się na medal. Zadowolone, uśmiechnięte, radosne, szczęśliwe dzieciaki po dobrze wykonanym zadaniu opuszczały naszą bibliotekę z szerokimi uśmiechami na twarzy, a my życzyliśmy im jak najwięcej samych pozytywnych emocji na co dzień.