Co Mikołaj ma wspólnego z czarownicą?

      Na dwa dni przed Mikołajkami odwiedzili nas uczniowie SP nr 34 w Olsztynie. Wszyscy z niecierpliwością czekają na prezenty. Nie dziwi nas to zupełnie, przecież niebawem wspomniane wcześniej Mikołajki. Dużymi krokami idą Święta. Nie wyobrażamy sobie zatem lepszej lektury na dzisiejsze spotkanie niż "Idą Święta. O Bożym Narodzeniu Mikołaju i tradycjach świątecznych na świecie" autorstwa Moniki Utnik-Strugały. Każdy z odwiedzających nas dziś dzieciaków był pewien tego, że Mikołaj hojnie go obdaruje. Każdy  był również pewien, że w tym roku zachowywał się wyjątkowo grzecznie. Cóż, pozostaje nam zaufać im na słowo. Okazuje się, że nasz polski Mikołaj wcale nie jest taki zły, gdy jednak trafia na łobuza. Rózga w bucie to nic takiego w porównaniu z naszymi sąsiadami.  Opowiedzieliśmy uczniom o ciekawostkach dotyczących celebrowania mikołajek poza granicami Polski. Na przygotowanych mapach dzieciaki obejrzały, gdzie dokładnie leżą np. Włochy. Dowiedzieliśmy się , że tam ich rówieśnicy czekają na prezenty w nocy z 5 na 6 stycznia, a przynosi je nie Mikołaj, a złośliwa czarownica La Befana. We Włoszech nie opłaca się psocić, ponieważ Befana złym dzieciom zostawia w skarpecie czosnek, cebulę albo popiół! Podobnych wiadomości dzieci dowiedziały się o sąsiadach z Rosji, Niemiec, Dani, Belgii, Holandii, Hiszpanii, a nawet Islandii. Po tym jak przedszkolaki z zaciekawieniem wysłuchały opowieści o ich rówieśnikach z Europy, postanowiliśmy sprawdzić poziom wiedzy na temat naszego Mikołaja i zwyczajów z nim związanych. Podzieliliśmy się na dwie drużyny i okazało się, że poziom wiedzy dziewczynek i chłopców jest wyrównany. Mikołajki, wiadomo zima, chłód, śnieg, mróz… Nasze spotkanie zdominowały zimowe tematy więc postanowiliśmy się nieco poruszać przy zabawach ruchowych z muzyką. Zabawa w krainę lodu – obecnie wyjątkowo na czasie - sprawiła, że dzieciaki chętnie zamarzały całymi grupami w bardzo zaskakujących pozach. Przy zabawie w lodowe figury biblioteczny parkiet ogarnął prawdziwy duch rywalizacji. Każdy chciał wygrać, zatem gdy na parkiecie została już tylko dwójka graczy – dziewczynka i chłopiec – kibicowanie przybrało wymiar iście sportowy. Pozostali uczniowie dopingowali swoich faworytów niczym kibice na olimpiadzie. Finalnie musieliśmy ogłosić remis, ponieważ trafiliśmy na prawdziwych profesjonalistów w osiąganiu posągowego bezruchu. Solidna dawka wiedzy poprawiona zdrowym ruchem sprawiła, że dzieci wychodziły od nas roześmiane i rumiane. 

Odliczanie do pierwszej ⭐ trwa

            

       W naszej bibliotece świąteczny klimat zagościł na dobre. Są renifery, Mikołaje, kominek z ciepłym płomykiem, światełka i kolorowe bombki.  Świątecznego klimatu dopełniły uśmiechnięte buzie naszych małych gości - dzieci z Zespołu Placówek Edukacyjnych. Rozmawialiśmy o Świętach, Mikołaju i prezentach oczywiście. Oglądaliśmy piękne, kolorowe, świąteczne książeczki. Kolorowaliśmy portret Mikołaja. Pakowaliśmy symboliczne prezenty w czerwony wór Mikołaja. Bawiliśmy się w pomocników Świętego i wskakiwaliśmy w komin dostarczając prezenty, by na koniec ogrzać się wspólnie przy bibliotecznym kominku słuchając kolęd i piosenek świątecznych. Dzieciakom bardzo spodobała się dzisiejsza świąteczna wizyta. Musimy się przyznać, że my również wyjątkowo uwielbiamy grudniowe zajęcia. Magia Bożego Narodzenia, niezależnie od głęboko skrywanych przez nas trosk dnia codziennego, wprowadza wszystkich w błogi nastrój. Odliczanie do pierwszej gwiazdki trwa. ⭐

Grudzień... Mikołaj... Święta... Każda buzia uśmiechnięta

     Grudzień! Za kilka dni Mikołajki, a później już nerwowe odliczanie do Świąt. Każdy, bez względu na wiek, z niecierpliwością czeka na ten rodzinny czas, gdy wszystkie troski odchodzą w dal. Potwierdzili to nasi dzisiejsi goście - dzieci z Zespołu Placówek Edukacyjnych. Zapytane o najważniejsze grudniowe wydarzenia z zegarmistrzowską precyzją wyliczyły za ile dni przyjdzie Mikołaj z prezentem do buta oraz ile dokładnie dni pozostaje do wypatrywania pierwszej gwiazdki. Postanowiliśmy otulić się nieco  magią świąt. Zaczęliśmy od lektury autorstwa Anny Paszkiewicz pt.: „Pompon w opałach” z serii Książkożercy. Następnie za sprawą przygotowanego przez nas quizu „Co wiemy o Św. Mikołaju?” sprawdziliśmy jak dobrze nasi goście znają „brzuchatego”. Zagadki dzieciaki rozszyfrowały niemalże bezbłędnie. Skoro grudniowy Pan nie miał przed nimi żadnych tajemnic postanowiliśmy stworzyć jego portret. Każde dziecko postanowiło powiesić obrazek w domu, by Mikołaj wiedział, że w ich domostwach wszyscy w niego wierzą oraz czekają. Następnie napisaliśmy wspólnie list do Mikołaja z listą życzeń od każdego oraz obowiązkowo obietnicą wytrwania w nienagannym zachowaniu. List nasi goście wychodząc ze spotkania umieścili w bibliotecznej skrzynce. Każdy dobrze wie, że Mikołaj wszystko widzi, obserwuje i nie trzeba listów nosić na pocztę. On doskonale wie, z której skrzynki wyjąć przesyłkę do siebie, a w którą umieścić paczkę dla dzieci.  Na koniec naszego spotkania dzieciaki spróbowały swoich sił w zabawie ze szczęśliwym kubełkiem. Ile kul trafiło do uśmiechniętego pudełka, tyle prezentów powinno się znaleźć pod choinką. Musimy przyznać, że dzisiejsze zajęcia sprawiły, że wszyscy się rozmarzyliśmy. Jak już wcześniej wspomnieliśmy wiek nie ma znaczenia, bo święta mają w sobie magię, która sprawia, że każdy dorosły na chwilę staje się dzieckiem. 

Czuwaj!

     Dziś na miejsce swojej zbiórki harcerki z Zastępu Głębia, będącego składem 6. Olsztyńskiej Drużyny Harcerskiej Strumień wybrały naszą bibliotekę. Dziewczyny rozmawiały o wartościach jakie niesie ze sobą członkostwo w ruchu harcerskim. Wszystkich młodych ludzi wstępujących w szeregi drużyn łączy wspólna idea zawarta w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim. Pomimo, iż ich obecne wersje pochodzą jeszcze sprzed II wojny światowej, to myśli w nich zawarte nic nie straciły na aktualności i najlepiej odzwierciedlają to, czym jest harcerstwo. Służba Bogu i Ojczyźnie, niesienie pomocy bliźnim i w końcu wierność zasadom wyznaczanym przez Prawo Harcerskie to przesłanie, jakie od ponad 90 lat niesie ze sobą harcerstwo, kształtując młodych ludzi w duchu religijności, patriotyzmu i bycia przydatnym ludziom wokół siebie. Harcerz powinien być człowiekiem prawym, otwartym i radosnym, uczącym się czyli gotowym na zmiany, dzielnym i zaradnym, dbającym o zdrowie ciała i ducha. Nie dziwi nas zatem, że harcerki wybrały bibliotekę na miejsce swojej zbiórki. Jednym z naszych zadań jest  upowszechnianie wiedzy i nauki w celu rozwoju kultury. Często mówi się, że kultura jest drugą naturą człowieka. Człowiek różni się od innych istot żywych tym, że bardziej kieruje się w życiu normami będącymi owocem ludzkiej kultury, niż wrodzonym instynktem. Zatem im bardziej kulturalna będzie młodzież, tym bardziej kierować się będzie w życiu normami etycznymi i moralnymi. Wspieramy więc ruch harcerstwa, który poszerzając i pogłębiając zainteresowania młodzieży, tworzy warunki do tego, by mogli aktywnie i twórczo uczestniczyć we wszystkich sferach kulturalnych.

Pożegnanie z jesienią

     Kończy się listopad więc postanowiliśmy zapewne ostatnie już raz zaszaleć w bibliotece w jesiennym klimacie. Ponieważ wielkimi krokami zbliża się do nas grudzień – czas mikołaja, świąt, zimy, dlatego dzisiejsze jesienne zabawy zorganizowaliśmy z przytupem. Zaprosiliśmy maluszki z Przedszkola Miejskiego nr 32. Były dzieci, była też dobra zabawa. Już na wstępie naszego spotkania przedszkolaki okazały się skore do współpracy. Czytając jesienną lekturę Wioli Wołoszyn pt.: „Jano i Wito w lesie” maluchy chętnie podjęły wątek zabawy z  wyrazami dźwiękonaśladowczymi. Po lekturze opowiadającej o spacerze do lasu, postanowiliśmy  śladem głównych bohaterów przenieść się na leśną polanę. Zabawa z akompaniamentem gitary sprawiła, że dzieci miały okazję pokazać przysłowiowy pazur i uwolnić drzemiące w nich dzikie zwierzęta. Parkiet biblioteczny opanowały wilki, niedźwiedzie, sowy, wiewiórki, dziki i jelenie. Sprawdziliśmy czy przedszkolaki wiedzą, które zwierzęta jesienią przygotowują się do zimowego odpoczynku. Wydawałoby się, że wszystkie te, które chowają się na zimę w jamach, dziuplach, gawrach i gniazdach przesypiają smacznie tę porę roku. Otóż nie! Taki, dajmy na to, pan kret, który zimuje w korytarzach ziemnych, około 50-60cm poniżej poziomu zamarzania, nie zapada w sen zimowy. Jest zwierzęciem bardzo ruchliwym i aktywnym. Sprawdziliśmy jak to jest być takim jesiennym kretem, który umościł się w swoim korytarzu. Wszystkie przedszkolaki oszalały na widok kolorowego kreciego tunelu. Wykorzystując ostatnie jesienne liście, stworzyliśmy z maluchami tematyczne pamiątki z naszego wspólnego spotkania. Nie mogło to być nic innego, jak jesienne liście z liści ;) Na koniec bibliotekę opanowała prawdziwa wichura. Ku uciesze naszych małych gości liście fruwały od regału do regału. Zapewne ostatni już raz. Wszystko dobre, co się dobrze kończy. W sympatycznym gronie przedszkolaków pożegnaliśmy jesień. Teraz z niecierpliwością czekamy na pierwszy śnieg.